วันศุกร์ที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2552

เดินจังหวะลูก ...so good‏

Good.


----- Forwarded Message ----
From: Orasa L.


> > เดินจังหวะลูก
>>> >
>>> > รายงานโดย :ธนา เธียรอัจฉริยะ
>>> > รองประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัท โทเทิ่ล
> แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น:
>>> >
>>> > วันพุธที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2552
>>> >
>>> > ผมมีลูกสาวตัวเล็กๆ น่ารักสองคน คนโตชื่อ โมเนต์ อายุห้าขวบกว่าๆ
>>> > คนเล็กชื่อเมนิ อายุสี่ขวบ กำลังอยู่ในวัยอ้อนพ่ออ้อนแม่
>>> > ไม่รู้ว่าใครติดใครกันแน่ รู้แต่ว่าผมต้องพยายามกลับบ้านให้ทัน
>>> >
>>> > ก่อนสองสาวนอนหลับเกือบทุกวัน
> เสาร์อาทิตย์ก็ตัวติดกันตลอด
>>> >
>>> > คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็มักจะนึกถึงแต่ว่าจะสอนลูกให้เป็นคนยังไง
>>> > ให้มีน้ำใจ ไหว้สวย ไม่งอแง นึกอะไรออกก็พยายามสอน
>>> > ก็ไม่ค่อยได้นึกว่าจะเรียนรู้อะไรจากลูกได้
>>> > เพราะลูกยังเด็กยังเล็กอยู่ แต่ด้วยความที่อยู่ด้วยกันตลอด
>>> >
> มีบ่อยครั้งที่ลูกผมพูดหรือแสดงท่าทีอะไรที่ทำให้ผมต้องหยุดคิด
>>> > และทบทวนตัวเองเป็นประจำ
>>> >
>>> > เมื่อไม่นานมานี้ ผมพาเด็กๆกับภรรยาไปเที่ยวอเมริกา
>>> > ไปอยู่หลายเมือง สองอาทิตย์ที่ไปเที่ยว
>>> > เป็นสองอาทิตย์ที่ดีที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิตผม
>>> > ได้มีโอกาสตะลอนๆ ไปทั้งครอบครัว ได้ผจญภัยเล็กๆ ตามที่ต่างๆ
>>> >
> มีอุปสรรคบ้างนิดหน่อยพอเป็นน้ำจิ้ม
>>> > ได้เห็นตัวเล็กทั้งสองสนุกสนานกับของเล่นบ้าง
>>> > ทิวทัศน์รอบทางบ้าง เป็นความสุขเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ของคนเป็นพ่อเป็นแม่
>>> >
>>> > ระหว่างทางในหลายๆ ครั้ง
>>> > ผมกับภรรยาก็จะเดินดูโน่นดูนี่เป็นปกติในจังหวะก้าวย่างของเรา
>>> > ก็จะได้ยินเสียงเมนิ ลูกสาวคนเล็กบ่นปวดขา เดินไม่ทัน เหนื่อย
>>>
> > เวลาไปเดินในที่ที่คนเยอะ ก็มีเผลอไปจับมือคนอื่น
>>> > คิดว่าเป็นพ่อแม่บ้าง เราก็ได้แต่ขำๆ ในตอนแรก
>>
>>> > แต่พอใช้ชีวิตด้วยกันตลอดเวลา มีจังหวะหนึ่งที่ลูกผมบ่นว่า
>>> > เดินไม่ทันซึ่งปกติผมก็คงไม่ได้สนใจอะไร
>>> > แต่จังหวะนั้นผมบอกลูกว่า เดี๋ยวจะลองเดินก้าวช้าๆ เท่าลูกดู
>>> >
>>> > ผมก็เลยลองเดินช้าๆ ช้ามาก
> เพราะลูกผมยังเล็ก
>>> > ก้าวได้สั้นๆ และไม่ไกล ผมพยายามเดินในจังหวะของลูก
>>> >
>>> > ช่วงแรกๆ ก็อึดอัดนิดหน่อย ต้องก้าวเท้าถี่ๆ
>>> > สั้นๆ แต่พอลองบ่อยๆ เข้า ผมก็เริ่มมองเห็นมุมของเขาว่า
>>> > ทำไมเขาถึงเดินไม่ทัน ปวดขา หรือเหนื่อย เวลาเดินจังหวะผู้ใหญ่
>>
>>> > พอเริ่มเห็นมุมแปลกๆ ของเด็ก ผมก็เลยลองพยายามย่อตัวลงให้เท่าลูก
>>> >
> ในมุมที่เรามองเงยหน้าขึ้นไป
>>> > ทำให้รู้สึกว่าผู้ใหญ่ในสายตาเขาเหมือนยักษ์ที่อยู่สูง
>>> >
>>> > มองไม่ค่อยถนัด ถึงเข้าใจว่าทำไมเขาถึงจับมือคนผิดอยู่เรื่อยเวลาคนเยอะๆ
>>> >
>>> > หลังจากนั้น ผมก็พยายามเดินช้าลงให้ได้จังหวะของเขา
>>> > พยายามย่อตัวเวลาคุยกับลูก ลูกผมก็ดูจะสนุกขึ้น
>>> >
> อารมณ์ดีขึ้นและชอบมากเวลาพ่อย่อตัวคุยด้วย
>>> > ลูกผมสอนให้ผมรู้จักสนใจจังหวะของคนอื่น
>>
>>> > ลองใช้จังหวะของคนอื่นในการดำเนินชีวิตบ้าง
>>> > ชีวิตของ คนทำงานหลายๆ ครั้ง ก็พยายามบงการให้คนอื่นเดินจังหวะเรา
>>> > ไม่ได้เอาใจเขามาใส่ใจเรา
>>> > พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็จะพยายามลองสังเกตจังหวะคนอื่นดูทุกที
>>> >
>>> >
> ที่ดิสนีย์แลนด์ ช่วงเที่ยงๆ ผมกับโมเนต์
>>> > ลูกสาวคนโตไปต่อคิวยาวเหยียดเพื่อซื้ออาหารกลางวัน
>>> > รอตั้งสิบกว่านาที อยู่ดีๆ ก็มีแม่ลูกตัวอ้วนๆ
>>> > คู่นึงทำเนียนมาแซงคิวเอาโค้งสุดท้ายข้างหน้าผม
>>> > คงเห็นว่าเราหน้าเอเชียดูใจดี
>>> >
>>> > ก็เลยเบียดซะอย่างนั้น ผมก็เลือดขึ้นหน้า
>>> > โมโหสุดๆ กำลังจะโวยวายด้วยความฉุน
>>> >
> ก่อนจะโวย ก็บอกโมเนต์
>>> > เพื่อให้ลูกเข้าใจว่าพ่อจะต้องโกรธเพราะอะไร
>>> >
>>> > โมเนต์สะกิดแขนผม แล้วทำหน้าชิลล์มากๆ
>>> > บอกผมว่า "พ่อขา เขาอาจจะรีบก็ได้นะพ่อนะ"
>>> >
>>> > ผมอึ้งไปพักใหญ่ ในหัวหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง
>>> > ดีใจที่ลูกมองโลกในแง่ดีแบบนี้
>>> > แถมรู้สึกตัวเองแย่มากๆ ที่ต้อง
>>> > ให้ลูกสอนการมองโลก การให้อภัย
>>> >
> ระหว่างรอแถว
>>
>>> > ผมนึกถึงเพลงอื่นๆ
>>> > อีกมากมายของวงเฉลียงอยู่ในหัว
>>> >
>>> > เด็กหนีไม่ยอมเรียน
>>> > โดดเรียนเพราะเหตุใด
>>> > ใครตอบได้ไหม
>>> > เด็กไปเพราะใจเบ่ง
>>> > แม่ให้ไปขายของ
>>> > ครูสอนไม่ดีเอง
>>> > เด็กรักเป็นนักเลง
>>> > อื่นๆ อีกมากมาย
>>> >
>>> > เมื่อวานก่อน
>>> > ผมพาเด็กหญิงสองคนไปทำฟัน
>>> >
> คุณหมอตรวจเจอว่าโมเนต์ฟันผุ
>>> > ต้องอุดฟันน้ำนม คุณหมอก็เลยทำการอุดให้
>>> > เราก็คอยบอกโมเนต์ว่าถ้าเจ็บให้ยกมือขึ้น
>>> > เพราะอุดฟันเด็กห้าขวบ โดนเหงือก โดนปาก
>>> > เด็กคงต้องเจ็บน่าดู
>>> >
>>> > ตลอดการอุดฟัน
>>> > ผมก็ถามเป็นระยะว่าเจ็บรึเปล่า
>>> > โมเนต์ไม่ยกมือว่าเจ็บเลยซักครั้ง
>>> > ผมก็นึกว่าคงไม่เป็นไร อุดเสร็จ
>>>
> > เรียบร้อยก็กลับบ้าน
>>> >
>>> > ระหว่างทางกลับบ้าน ผมก็ถามลูกว่า
>>> > อุดฟันเจ็บมั้ย โมเนต์บอกว่า
>>> > เจ็บมากเพราะโดนเหงือก ผมก็ถามต่อด้วย
>>> > ความสงสัยว่าทำไมไม่ยกมือ หรือร้องล่ะ
>>> >
>>> > โมเนต์บอกสั้นๆ ยิ้มอายๆ
>> "หนูอดทน อยากให้พ่อดีใจ"
>>> >
>>> > หนูสอนพ่อเยอะเหลือเกิน...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ค้นหา