คุณเคยปวดหัวไหม โจมีโรคประจำตัวคือปวดหัวเป็นประจำแต่ว่าไม่เคยไปหาหมอเลย
เนื่องจากเขาคิดว่าเป็นเพียงแค่การปวดหัวจากการเรียนหนังสืออย่างหนักเท่านั้น ปล่อยไว้เดี๋ยวก็หาย
10 ปีผ่านไป อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายไป แม้ว่าบัดนี้เขาได้ก้าวเข้าสู่ วัยกลางคนแล้วก็ตาม
เขาก็ไม่คิดจะไปหาหมอเพราะคิดว่าเป็นเพียงเพราะเครียดจากการทำงาน
อีก 10 ปีต่อมา อาการปวดหัวก็ไม่เคยหายมีแต่ทวีความรุนแรงมากขึ้น เขาจึงตัดสินใจว่าจะต้องไปหาหมอเสียที
หลังจากที่หมอทำการตรวจเรียบร้อย จึงพูดขึ้นว่า
" ผมมีข่าวดีและข่าวร้ายครับ ข่าวดีก็คือ ผมสามารถ รักษาอาการของคุณได้อย่างหายขาด"
" และข่าวร้ายหล่ะครับหมอ" เขาถามขึ้นอย่างร้อนรน
" ข่าวร้ายก็คือว่า ผมต้องทำการตัดไข่คุณทิ้งครับ" โจเหมือนตกอยู่ในภวังค์
" คืองี้ครับ" หมอรีบอธิบายผม " อาการของคุณ ถือว่าเป็นเคสที่หาได้ยากมากๆ เรียกว่า 1 ใน 100 ล้านก็ว่าได้
ไข่ทั้งสองข้างของคุณนั้น ไปดันลำไส้ให้ไปกดทับเส้นปลายประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลัง
การกดทับนี้เองทำให้คุณต้องทรมารกับ การปวดหัวอย่างรุนแรงตลอด 20 ปีที่ผ่านมา"
" ทางเดียวที่จะรักษาได้คือ การตัดไข่ครับ" หมอสรุปสั้นๆ
แต่ทำร้ายจิตใจโจยิ่งนัก หมอได้ให้โอกาศเขาตัดสินใจ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก
เขาสู้อุตส่าห์มานะเรียน เพื่อให้ได้ทำงานดีๆ ไม่เคยไปเที่ยวเหลวไหล เธค ผับ ไม่รู้จัก สาวๆไม่เคยสนและเมื่อได้งานแล้ว
เขาก็ได้ทุ่มเทอย่างหนัก เพื่อให้ก้าวหน้าและมีเงินเยอะๆ จนมาวันนี้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ
และเขาคิดว่าถ้าได้สิ่งเหล่านี้แล้ว ผู้หญิงมากมายก็จะเข้ามาหาอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ทุกสิ่งที่วาดฝันก็พังทลายจากอาการปวดหัวของเขาเอง เขาได้นอนคิดอยู่หลายคืน ถึงแม้จะเศร้าเพียงใด
แต่เขาก็ไม่อยากทรมารเหมือนตกนรกอีกต่อไป เขาไม่กล้าปรึกษาใคร เนื่องจากคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย
ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเขาจึงไปโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดทันที
หลังจากออกจาก ร.พ ด้วยอาการสมองปลอดโปร่งครั้งแรกในรอบ 20 ปี
แต่เขาก็รู้สึกเหมือน ขาดบางอย่างที่สำคัญไปในชีวิต เหมือนกลายเป็นอีกคนหนึ่ง
แต่เขาก็เข้มแข็งพอและตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาจึงเดินเข้าร้านตัดสูทที่แพงที่สุดในนิวยอร์ค
เพื่อเป็นการปลอบใจและเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ โจกล่าวกับชายแก่เจ้าของร้านหลังเดินเข้ามาต้อนรับ
" เอ่อ ผมจะตัดสูทครับ"
" ได้ครับ อืมม ขนาด 44 "เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
โจหัวเราะ "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
โจลองสูท ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
" ไม่สนใจลองเสื้อเชิ๊ทมั้งเหรอครับ" เจ้าของร้านถาม
" ก็ดีครับ"โจตอบ
" อืมม แขน 34 คอ 16 นิ้วครึ่ง" เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
โจชักสงสัย "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
โจลองเสื้อ ซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
" รองเท้าสักคู่ดีไหมครับ"
" ก็ดีครับ"
" อืมม 9นิ้วครึ่ง" เจ้าของร้านดูโดยไม่ต้องวัด
โจรู้สึกแปลกใจมาก "ถูกแล้ว รู้ได้งัยเนี่ย"
" เปิดร้านมา 60 ปี น่ะครับ"
โจใส่รองเท้าซึ่งใส่ได้สวยและขนาดพอดี
ขณะที่เขาลองเดินไปทั่วร้าน เจ้าของร้านจึงถามว่า
" ลองกางเกงในตัวใหม่สักหน่อยไม๊ครับ"
โจชะงักและหยุดคิดสักครู่ "ก็ดีครับ"
" อืมม ขนาด 36 พอดี"
คราวนี้โจหัวเราะก้าก "ฮ่า เสร็จผมหล่ะ คราวนี้
คุณผิดครับ ผมใส่ 34 ตั้งแต่อายุ 18"
ชายแก่ส่ายหน้า พร้อมกับพูดขึ้นว่า
" โอ้ยอย่างคุณ 34 ไม่ได้หรอก ทรมานตายห่า
เพราะมันจะไปรั้งไข่คุณไปกดลำไส้และทำให้ไปกดทับเส้นประสาทล่างสุดของกระดูกสันหลังอีกที
คุณไม่เคยปวดหัวมั่งเลยเหรอ"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1. บางปัญหาวิธีแก้ง่ายๆก็มี
2. อย่าเสือกตัดสินใจอะไร โดยไม่เคยหาข้อมูล
มิฉะนั้นไซร้
ท่านอาจเสียไข่ได้
--------------------------------------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น