วันอังคารที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ณุอาน่ได้มยั้‏

ณุอาน่ได้มยั้

ถ้าคณุอาน่บทคาวมนี้ได้

คณุมีความคดิที่แขง็แรงพอสวคมรเลยนะ

คณุอาน่ได้หรอืเลป่าล่ะ

มีแค่ 55 คนจาก 100 เท่านนั้แล่หะที่อาน่ได้


ฉนัไม่อายกจะเชอื่เลยว่า

ฉนัเข้าใจสงิ่ที่ฉนักำลงัอาน่อู่ยนี้

มนัเปน็ปฎกราากรณ์ของคาวมคดิของม์ษุยน

ผลการศกึาษวจิยัจาก มวหายิทัาลย แบมคิร์จด ก่าลวว่า

มนัไม่สคำญเลยว่าตวัอรัษกเยีรงถตอ้กูงหรอืไม่ในคำคำหนงึ่

มนัสคำญแค่ว่า ตวัอษักรแรกและตวัอษกัรตวัสดุทาย้ของคำ

นนั้อู่ยในตนำแห่งที่ถกูตอ้ง ที่เลืหอนนั้มนัจะมวั่ซวั่อ่ายงไร

คณุก็อาน่มนัได้อู่ยดี ไม่มีปหญัา

ที่เปน็อาย่งนี้เราพะคาวมคดิของมษุน์ยนนั้

ไม่ได้อาน่ตวัอษกัรทกุตวัซกัหอน่ย

แต่อาน่เปน็คำเตม็ ๆ คำ

สดุยอดเลยใช่มยั้ล่ะ...ใช่เลย

แต่ยงัไงฉนัก็คดิว่าการสกะดมนัสคำญันะ

ถ้าคณุอาน่บควาบมนี้ได้ ชว่ยสง่ตอ่หอน่ยนะ


ฉะนั้น ความสับสันวุ่นวายไม่ได้เป็นเหตุทำให้เราไปต่อไม่ได้ และเราไม่ควรจะวิตกจริตกับสิ่งต่างๆที่ประดังประดาถ่าโถมเข้ามาในชีวิตจน เกินเหตุ

จงเผชิญกับมันเถิด แล้วคุณจะรู้ว่า
คุณสามารถอ่านปัญหาที่ดูงงงวยได้ไม่ยาก และสามารถเผชิญหน้ามันต่อไปได้
และไปจนถึงความสำเร็จ

ใช่.....คุณยังไหว.....และคุณอ่านมันได้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ค้นหา