วันศุกร์ที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2552

รัฐสภาหลังใหม่‏

รัฐสภาหลังใหม่: สิ่งก่อสร้างศิลปรัชกาลปัจจุบัน

ข่าวคราวเรื่องหมีน้อยกลบเรื่องรัฐสภาใหม่เสียหมด เราไม่ควรปล่อยปละละเลยให้เป็นเรื่องของบรรดา สส แต่เพียงฝ่ายเดียว เดี๋ยวจะพาเข้ารกเข้าพง หาเรื่องงาบกันอีก ซึ่งตอนนี้เริ่มมีการจ่ายค่าเวนคืน ปรับหน้าดิน บริเวรสถานที่ก่อสร้างกันแล้ว
เรื่องที่สำคัญที่สุด และเหนือสิ่งอื่นใดก็คือแบบของรัฐสภา เพราะมันจะเป็นหน้าเป็นตาของชาติ จะอยู่กับชาติเราไปอีกนานแสนนาน ไม่ได้จะสร้างกันได้ทุกปี และถึงแม้เราจะมีสส.ที่ไม่ได้เรื่อง มีรัฐสภาที่สง่าก็พอทดแทนกันได้และอาจเป็นเครื่องกล่อมเกลาให้พวกเขาได้หันเหจากมิจฉาทิษฐิมาเป็นสัมมาทิษฐิได้

ดังนั้นเมื่อตกลงปลงใจจะสร้างกันทั้งทีก็ต้องได้ที่สวย ต้องงาม ต้องมีรสนิยม สะท้อนความเป็นอารยะและ มีศิลป
คนออกแบบ ต้องเข้าใจและ คนคัดเลือกแบบต้องเก่ง มีรสนิยมดีและตนเลือกแบบไม่ควรเป็นพวก สส. เพราะ
๑. รสนิยมแย่ และห่วยแตก
๒. ไม่มีหัวทางศิลป มีแต่พวกผู้รับเหมาทำทาง วันๆคิดแต่จะหาเศษหาเลยจากเงินหลวงและภาษีของราษฎรอย่างไม่ละอายบาป
คนคัดเลือกแบบควรเป็นคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ มีรสนิยมทางศิลป และมุ่งเอาประโยชน์ของชาติและราษฎรเป็นหลัก เพราะงบที่จะใช้สร้างเป็นเงินของประชาชน ไม่ใช่เงินของสส. ไม่ใช่เงินคุณ ชัย ชิดชอบ

รัฐสภาไม่ใช่ตึกริมน้ำทั่วไป ที่จะได้เป็นแบบเหลี่ยม ๆมีห้องหับ มีห้องประชุมอันแสนธรรมดาดาษๆทั่วไป ตึกรัฐสภาจะต้องมีสง่า ราศีให้สมกับเป็นที่ที่จะใช้ออกกฏบัตร กฏหมายอันจะมาใช้ทำนุบำรุงราษฎร ชาติให้วัฒนาถาวรสืบไป ควรจะต้องเป็น Land mark อันสำคัญ ใครผ่านไปมาหรือนักท่องเที่ยว ลูกเด็กเล็กแดง อุบาสกอุบาสิกานั่งเรือผ่านมาเห็นจะได้ได้ชื่นชมความงามความสุนทรี (อันหาได้น้อยนิด ในกทม.) อันจะน้อมนำจิตใจพวกเขาเหล่านั้นให้เบิกบานและอ่อนโยนได้อย่างวิเศษ ดังเช่นตึกรัฐสภาที่อังกฤษริมเทมส์นที หรือตึกโดมรัฐสภากรุงบูดาเปสต์ริมบลูดานูป หรือตึกรัฐสภาของกรุงสต็อกโฮล์ม หรือหมู่ตึกรัฐสภา Capitol Hill ริมน้ำPotomac ของอเมริกา

บรรดาสถาปนิกและคณะกรรมการที่จะออกแบบเลือกแบบก็เห็นมามากต่อมากแล้วว่าไอ้สิ่งที่เรียกกันว่าสิ่งก่อสร้างสวยๆงามๆนั้นเป็นเช่นไร เขาควรจะออกแบบอย่างไร ถึงจะสวย ขลัง มีเสน่ห์ สะท้อนศิลปและวัฒนธรรมศิวิไลและรัฐสภาก็ไม่ควรเป็นอาคารพื้นๆเหมือนรัฐสภาปัจจุบันตรงถนนอู่ทองบอกตรงๆว่าไม่ได้เรื่อง เชย และไร้รสนิยม

ถ้าไม่มีปัญญาก็กอปปี้ฝรั่งมาเลยหมดเรื่องหมดราว ดูตึกริมน้ำอายุกว่า ๑๐๐ ปีแถว โรงแรมOriental, ตึก East Asiaticหรือตึกภาษีเก่า (ถูกทุบไปแล้ว) ก็ได้หรือศิลปฝรั่งผสมไทยแบบในพระบรมมหาราชวัง, กระทรวงพานิชย์เก่าท่าเตียนหรือตึกแดงลดาวัลย์นี่ก็ยอด หรือแบบไทยโรงเรียนวชิราวุธนี่ก็เลิศ ยังจะตึกอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ (ฝรั่งออกแบบนะ) นี่ก็เยี่ยม เยอะแยะครับผมจาระไนไม่หมด เชิญเลือกเอาได้

สิ่งสำคัญอีกข้อหนึ่งที่พึงสำเหนียกไว้เลยคือเมื่อได้แบบที่ถูกใจแล้ว สวยงาม สะท้อนงานศิลป มีสง่า มีอารยะพอเชิดหน้าชูตาแขกไปใครมาได้(อย่างน้อยก็ช่วยลบล้างคราบไคลความโสมมเหลวแหลกของสส.ได้บ้าง) การตกแต่งภายในก็เป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งต้องเลิกความคิดแบบลวกๆ มักง่าย สุกเอาเผากินเหมือนการตกแต่งห้องประชุมรัฐสภาปัจจุบัน ไม่รู้ทนเห็นทนดูกันได้อย่างไร เป็นอัฒจรรย์แบบสนามมวย บ่อนไก่( เอ หรือว่าคนออกแบบอยากจะสะท้อนอะไรบางอย่างก็เป็นไปได้)
เคยเห็นที่ประชุมสภาอังกฤษบ้างใหม รัฐสภาอเมริกาเล่า หรือสภาไดเอต หรือคอเตสของสเปญ
ต้องเคยเห็นแน่เพราะไปดูงานกันมาเป็นร้อยเป็นพันครั้ง
ซึมซับรสนิยม สิ่งดีบ้างหรือไม่

การตกแต่งภายในต้องสะท้อนรสนิยมเยี่ยม เพราะนี่คือรัฐสภาไม่ใช่โรงแรม หรือคอนโดริมน้ำ ต้องไม่ใช่งานไม้ทื่อๆ มีตุ๊กตาไม้ผู้หญิง ๒-๓ตัวยืนยกมือไหว้เหมือนหน้าร้านขายผ้าไหม จิวเวลลี่แถบพัฒน์พงษ์ หรือธนิยะ สีลม
นอกจากนี้ควรมีงานศิลปภาพวาดของเหล่าศิลปินนามระบือของชาติ มาประดับประดาตามผนัง ให้ต่างชาติต่างภาษาได้เห็นว่าไทยนี่หนาไม่ได้กระจอกงอกง่อย แต่เป็นเมืองศิวิไลมาก่อนฝรั่งมังค่าที่ไม่กี่ร้อยปียังอยู่ในถ้ำกันอยู่
ลงทุนหน่อยสัก สองสามพันล้าน ซื้อหามา และอย่าบอกนะว่าไม่มีตัง

เพราะทีไอ้โครงการบ้า บอคอแตก มอมเมา เยาวชน ทำร้ายสิ่งแวดล้อม หรือโครงการซื้ออาวุธเข่นฆ่ากัน เป็นหมื่นล้าน แสนล้านยังหาเงินมาได้ ควรรู้จักใช้งบประมาณไปกับงานที่สุนทรีบ้าง (ให้ดู ธนาคารกรุงเทพ กสิกรไทย ปตท.เป็นตัวอย่างของการอุดหนุนงานศิลปที่ดี)

งานของอาจารย์จักรพันธ์ งานของอาจารย์ถวัล ดัชนี คุณประเทือง คุณจรูญ อาจารย์ทวี อาจารย์ประหยัด อาจารย์ปรีชา คุณเฉลิมชัย และอีกมากท่านควรหาซื้อมา (อย่าใช้นิสัยเดิมไปไถเขามาล่ะ)

รัฐสภาไทยก็จะเป็นที่รวบรวมงานศิลป์อันทรงคุณค่าคู่แผ่นดิน ดังเช่นรัฐสภาอเมริกันสร้างหอสมุดอันใหญ่ที่สุดของโลกเป็นศรีสง่า ชูหน้าชูตา ให้คนของเขาได้ภูมิใจ และควรมีห้องที่ระลึกท่านเลขาธิการคนแรกของรัฐสภาไทย คือท่านอาจารย์ ปรีดี พนมยงค์ได้วยก็จะเหมาะมาก และต้องตราไว้เลยนะว่าที่ผมจ้ำจี้จำไชมานี่นะเพราะทุกการเปิดสมัยประชุมแต่ละครั้งนี่จัดเป็นรัฐพิธีนะ งานใหญ่แต่งชุดใหญ่เต็มยศ ในหลวงเสด็จพระราชดำเนินเลยทีเดียว ยังจะงานวันรัฐธรรมนูญ วันที่ ๑๐ ธันวาคมทุกปีอีก เห็นใหมว่าสำคัญขนาดไหน และขออีกสักข้อ บรรดารูปภาพงานศิลปที่ประดับประดาตามโถงทางเดิน หรือ ในห้องประชุมควรนำรูปหรืองานศิลปที่เกี่ยวกับนรก สวรรค์รวมอยู่ด้วย ทั้งนี้เพื่อให้บรรดาท่าน สส.ทั้งหลายได้ตระหนักและสำเหนียกว่า การ
ใดที่ท่านได้กระทำลงไปเพื่อประโยชน์สุขของพหุชนชาวสยามแล้วไซร้ เมื่อท่านวายชนม์ลงไปท่านก็คงจะได้สถิตย์ในสรวงสวรรค์เป็นมั่นคง ด้วยการทำดีกับประชาชนที่เป็นเนื้อนาบุญนั้นเป็นกุศลยิ่งใหญ่มหาศาล แต่ในทางกลับกันถ้าเอาแต่ตอดเล็กตอดน้อย ปู้ยี่ปู้ยำ คอร์รัปชั่น ฉ้อราษฎร์ บังหลวง โกงราษฎร ไพร่ฟ้าหน้าดำ เบียดบังเงินภาษีอากร ที่พวกเขาสู้อุสาหะยอมเสียให้รัฐเพื่อจะได้เอาไว้บำบัดทุกข์บำรุงสุข แล้วนั้น ตัวท่านก็ดี ลูกหลานท่านก็ดี คงจะได้รับผลกรรมชั่วไปด้วย ซ้ำตัวท่านเมื่อวอดวายลงไปก็จะต้องลงไปเสวยนรกไม่ได้ผุดได้เกิดเป็นผู้เป็นคนกับเขา หรือไม่ก็เกิดไปเป็นเดรัจฉานชาติจนกว่าจะหมดกรรมตามภาพเขียนที่ติดไว้ตามข้างฝารัฐสภาเป็นอุทาหรณ์แน่แท้

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX


โดย ศ. สารีบุตร พันธุ์วัฒน์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ค้นหา