วันอาทิตย์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2552

น้ำขวด recycle อันตราย ให้ระวัง‏

ระวังน้ำขวดที่ตลาดนัดจตุจักร...ร้านที่อยู่บริเวณหอนาฬิกา

เรื่องมีอยู่ว่าวันอาทิตย์ที่ผ่านมาผมได้ไปตลาดนัดจตุจักร เดินไปซักพักก็เริ่มหิวน้ำสมมติฐานแรกคือร่างกายสูญเสียน้ำเพราะอากาศร้อน ก็เลยมองหาน้ำดื่มเดินไปถึงร้านขายน้ำ(ร้านเล็กๆอยู่บริเวณ 35 องศาเหนือของหอนาฬิกา) กำลังรอคิวที่จะซื้อน้ำ แต่แล้วผมก็สังเกตเห็นที่บริเวณฝาขวดนำดื่ม ตรงที่ผนึกขวด มันมีรอยขรุขระ เหมือนโดนความร้อนเชื่อมกัน

ผมคิดว่ามันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ ก็เลยไปเดินเก็บข้อมูลอยู่หลายร้าน ลองสังเกตขวดน้ำเปล่าที่ไม่มีพลาสติกปิดฝาขวดแล้ว แม่งเหมือนกันเลย สมมติฐานอันแรกและเดียวก็คือเขาคงเอาขวดเก่ามากรอกน้ำแล้วเอาฝาปิด แล้วก็เอาไฟลนให้ฝาติด เหมือนยังไม่ได้เปิด ไม่เชื่อก็ลองสังเกตเวลาคุณซื้อน้ำเปล่าที่สวนจตุจักรสิ พวกคนขายจะเปิดขวดพร้อมเอาหลอดเสียบให้คุณเสร็จ

ผมทำการสำรวจ(ฝาขวด) และวิเคราะห์พฤติกรรม(เจ้าของร้าน) อยู่หลายร้านจนมั่นใจว่าสมมติฐานคงไม่คลาดเคลื่อน

ผมจึงสรุปได้ว่า ร้านขายน้ำบางร้านนำขวดเก่ามาเติมน้ำแล้วน้ำมาขาย ผมนั่งคิดว่าจะทำอย่างไรกับร้านขายนำพวกนี้ดี ( ระหว่างนี้ก็พยายามทำตัวให้ปกติเพื่อไม่เป็นการแหวกหญ้าให้คนขายน้ำตื่น)อาศัยความกระหายของ มนุษย์เป็นเครื่องมืทำมาหากิน นับเป็นการกระทำที่อภัยให้ไม่ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน(ที่ผมจะหิวน้ำ)เรื่องนี้คงจะผ่านไปเหมือนลมจากไดเป่าผมผ่าน ติ่ งหูแต่ว่า!! ไม่ใช่คราวนี้

ความกระหายน้ำทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับผม ผมไม่รอช้ารีบลุกขึ้นและเดินกลับไปที่ร้านขายน้ำร้านนั้น ร้านที่ทำลายความเชื่อใจผู้บริโภคอย่างผมเดินไปเดินไป ผมยืนอยู่หน้าร้านขายน้ำจอมหลอกลวงสายตาผมจดจ้องไปที่ขวดน้ำเปล่าเล็งไป ที่ฝาขวด( ชัดเลยขวดเก่าเห็นแล้วฉุนมาก) ' รับอะไรดีค่ะ ?' ประโยคจากคนขายดังขี้น ' เอาความซื่อสัตย์น่ะ มีขายไหม ' ผมคิดในใจ ในขณะที่ร่างกายกระหายน้ำแต่สายตายังคงจับจ้องขวดน้ำ ' รับอะไรดีค่ะ ?'

เสียงจากคนขายขึ้นอีกครั้ง เหมือนกับจะเร่งให้ผมสะกดอารมณ์ไว้ไม่อยู่ อยากให้ผมพูดนักใช่ไหม บีบคั้นกันเหลือเกินขืนพูดมาอีกคำละก็ผมจะสวนกลับให้อายกันไปเลย จะได้รู้ไปเลยว่าอย่ามามีเรื่องกับคนหิวน้ำ ' น้องจะรับน้ำอะไรดีค่ะ ? ยังไม่ทันสิ้นคิด(คิดยังไม่เสร็จ) เสียงเจ้าของร้านเหมือนกับมือที่ดึงสลักระเบิดออก

ผมทนอีกไม่ไหวแล้ว ' ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!! ' ผมคิดในใจเสียง ดังสายตาหันไปมองหน้าคนขายแล้วพูดกระแทกใส่หน้าว่า ' เป็บซี่ป๋องพี่ ' แล้วผมก็ควักเงินให้ไป 13 บาท แล้วผมก็หันหลังเดินจากไป มันอาจเป็นเพราะร่างกายผมขาดน้ำ เลยทำให้ร่างกายไม่ทำตามอย่างที่คิด โชคดีไปที่เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ หลังจากหายหิวน้ำเวลาก็ล่วงเลยผมยังคิดคิดคิด(จะจัดการเรื่องนี้ยังไง)

ในที่สุดผมก็เลยเขียนอีเมล์ฉบับนี้เพื่อเตือนคนชอบกระหายน้ำที่ไปเดินตลาดนัดจตุจักร ให้ระวังน้ำขวดรีไซเคิลให้ดีเพราะไม่รู้ว่า น้ำที่เขาเอามาเติมเป็นน้ำสะอาดหรือเปล่า และขวดที่นำมาก็ ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน

อีเมล์ฉบับนี้เป็นทางออกที่ผู้เขียนใช้เวลานั่งคิดหลังจากดูดเป็บซี่กระป๋องนั้นหมด โดยหวังว่าผู้ที่ได้รับจะส่งเตือนต่อไปเรื่อยๆและอาจมีซักคนที่คิดจะอะไรซักอย่าง

เพื่อเรียกร้องสิทธิผู้บริโภค(ไม่ใช่แบบที่ผมทำ)ช่วยส่งไปให้คนเหล่านั้นที และขอยืนยันว่ามันเป็นเรื่องจริง …. ไม่เชื่อเสาร์อาทิตย์นี้ไปเดินดูสิ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ค้นหา